Άλλη μια μεγάλη απώλεια στο χώρο της μουσικής
Σε βαρύ πένθος βυθίστηκε η ελληνική showbiz..
Μέσα από την σελίδα στο Facebook με το όνομα «Αυτοί οι ωραίοι είναι οι δικοί μας» η Μάρω Μπουρδάκου έκανε γνωστό πως έφυγε από…
ανακοκοπή καρδιάς αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια.
Σε βαρύ πένθος βυθίστηκε η ελληνική showbiz..
Μέσα από την σελίδα στο Facebook με το όνομα «Αυτοί οι ωραίοι είναι οι δικοί μας» η Μάρω Μπουρδάκου έκανε γνωστό πως έφυγε από…
ανακοκοπή καρδιάς αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια.
Ο λόγος για την αγαπημένη Κάσσυ Τζάνετ (Κασσιανή Τζανετάκου) αδελφή του Αλέκου Τζανετάκου.
«Εφυγε» σήμερα από ανακοπή η γνωστή ηθοποιός και τραγουδίστρια Κάσσυ Τζάνετ (Κασσιανή Τζανετάκου) αδελφή του ηθοποιού Αλέκου Τζανετάκου και της ηθοποιού Νινή Τζάνετ. Γεννημένη στα Μανιάτικα του Πειραιά η Κάσσυ Τζάνετ έκανε μιά λαμπρή καριέρα στις πίστες της Ελλάδας και του εξωτερικού .
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Αλέκου Τζανετάκου:
Η φτωχογειτονιά στα Μανιάτικα
«(…) Ετσι κάπως ξεκίνησε η μικρή μου, απλή, σεμνή ιστορία που έζησα και μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά στην Αγία Σοφία, στα Μανιάτικα, σε μια γειτονιά με ασβεστωμένες μάντρες, γιομάτες γεράνια και κάθε που σουρούπωνε μοσχοβόλαγε το αγιόκλημα και το γιασεμί, τι όμορφη που ήτανε αυτή η φτωχική γειτονιά! Ανθρωποι απλοί, μεροκαματιάρηδες που παρ’ όλη τη φτώχεια τους χαμογελούσαν ο ένας στον άλλον και το πρωί, όταν ξυπνούσαν να τραβήξουν για το μεροκάματο, έλεγε ο ένας στον άλλον μέσα από την καρδιά τους μια φαρδιά καλημέρα και ξεκινούσαν για τον άρτον ημών τον επιούσιον.
«(…) Ετσι κάπως ξεκίνησε η μικρή μου, απλή, σεμνή ιστορία που έζησα και μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά στην Αγία Σοφία, στα Μανιάτικα, σε μια γειτονιά με ασβεστωμένες μάντρες, γιομάτες γεράνια και κάθε που σουρούπωνε μοσχοβόλαγε το αγιόκλημα και το γιασεμί, τι όμορφη που ήτανε αυτή η φτωχική γειτονιά! Ανθρωποι απλοί, μεροκαματιάρηδες που παρ’ όλη τη φτώχεια τους χαμογελούσαν ο ένας στον άλλον και το πρωί, όταν ξυπνούσαν να τραβήξουν για το μεροκάματο, έλεγε ο ένας στον άλλον μέσα από την καρδιά τους μια φαρδιά καλημέρα και ξεκινούσαν για τον άρτον ημών τον επιούσιον.
Λιόγερμα και απόγευμα σ’ αυτή την όμορφη γειτονιά που όλοι γύριζαν στο σπιτικό τους και μαζεύονταν και δεν έλειπε κανείς. Οι γιαγιάδες και οι μανάδες έβγαιναν στο κατώφλι της εξώπορτας με ξύλινα σκαμνιά και κάθονταν να κουβεντιάσουν και να ξετυλίξουν τις ιστορίες τους.
Κι εμείς πέντε έξι αληταράδες ξυπόλυτοι παίζαμε δίτερμα με το πάνινο τόπι που είχαμε φτιάξει από μια κάλτσα που τη γεμίζαμε με κουρέλια και την τεζάραμε ράβοντάς την με γερό σπάγκο για να μοιάζει με τόπι. Βλέπεις, το φουσκωτό τόπι που έκανε γκέλες το είχαν μόνο τα πλουσιόπαιδα της γειτονιάς!
Κι εμείς πέντε έξι αληταράδες ξυπόλυτοι παίζαμε δίτερμα με το πάνινο τόπι που είχαμε φτιάξει από μια κάλτσα που τη γεμίζαμε με κουρέλια και την τεζάραμε ράβοντάς την με γερό σπάγκο για να μοιάζει με τόπι. Βλέπεις, το φουσκωτό τόπι που έκανε γκέλες το είχαν μόνο τα πλουσιόπαιδα της γειτονιάς!
Εμείς, μια πολυμελής φτωχή οικογένεια με τέσσερα κορίτσια και μία αγία μάνα που αγωνιζότανε κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά για να μας αναθρέψει. Πατέρας δεν υπήρχε, εγώ δεν γνώρισα πατέρα, είμαι ορφανός από μωρό. Πατέρας που πεθαίνοντας δεν μας άφησε ούτε έναν τενεκέ λάδι. Πατέρας Μανιάτης, δίμετρος, με δυο τεράστια καταγάλανα μάτια, πιστολάς και περήφανος με εξέχουσα θέση, ήταν δασονόμος. Για την εποχή έπινε πολύ απ’ ό,τι μου διηγείται η μάνα μου, τεράστια περιουσία στη Σπάρτη, από πλούσια οικογένεια, την οποία του την έφαγε ο γαμπρός του, ένας διαλοπαπάς, κι έτσι άφησε πέντε ορφανά στο δρόμο, λάθος του, και πέθανε από τη μεγάλη του περηφάνια και τον μανιάτικο εγωισμό του γυρίζοντας από μια περιοδεία στην Ερυμανθεία, εκεί μέναμε τότε»…
loading...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου